Niech żyje życie – rozmowa z Lidią Jazgar – OK Poddębice – Regionalny Serwis Sportowo – Kulturalno

Koncert „Mnie nic nie minęło” poprowadziła Lidia Jazgar – wokalistka zespołu GALICJA, ale też prezenterka radiowa i telewizyjna, scenarzystka, reżyserka, producentka i organizatorka wydarzeń kulturalnych. Po koncercie udaliśmy się za kulisy, by chwilę porozmawiać z panią Lidią.

Kocham niespodzianki, choć jak bliżej się przyjrzeć, wiem, że wszystko się ze sobą jakoś wiąże, w myśl „po nitce do kłębka”. Jestem zaprzyjaźniona od wielu lat z Fundacją Anny Dymnej „Mimo wszystko” oraz z Fundacją Brata Alberta. O przedsięwzięciu opowiedział mi przyjaciel Janek Bujnowicz, który jest w Radzie Fundacji. Ale o tym, co dzieje się w Uniejowie od 9 lat słyszałam już wcześniej i jestem pod wrażeniem, jak to wszystko jest pięknie dokumentowane. Ucieszyłam się z zaproszenia, i to w tak pięknym czasie, bo bardzo lubię grudzień.

Nie, jestem pierwszy raz. Gdybym miała zaplanować podróż prywatną, pewnie by się nie udało. Przyjeżdżając na koncert, skupiłam się przede wszystkim na moim zadaniu, zatem wiele nie widziałam w miasteczku, ale bardzo spodobał mi się kranik z wodą termalną w pokoju hotelowym. Nie muszę nawet iść do term, wystarczy odkręcić kran i leje się z niego woda termalna. Spotkałam się z tym po raz pierwszy.

Uniejowska Grupa Integracyjna składa się z młodych ludzi, ale też z osób z niepełnosprawnościami. Czy w swojej pracy miała Pani podobne doświadczenia?

To jest dla mnie coś bardzo znanego i naturalnego. Wraz z zespołem współpracowałam z bardzo różnymi ludźmi – z przedszkolakami, więźniami. Każdego dnia uczę się, że wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi, niezależnie od tego, w jakich okolicznościach znajdujemy się w danym momencie. I że każdy z nas otrzymał coś wyjątkowego, niepowtarzalnego, że każdy z nas jest po coś. Uczę się, jak niesamowite jest to, kto komu jest bardziej potrzebny, kto komu więcej da. Mam wielkie szczęście koncertować w hospicjum św. Łazarza – pierwszym hospicjum w Polce. Zazwyczaj koncertujemy przy łóżkach, a kiedy był lock down, z inicjatywy mojej przyjaciółki Ani Połomskiej, graliśmy przy otwartych oknach. Ogród hospicyjny zamienił się w salę koncertową. To są dopiero niesamowite przeżycia.

Mam do czynienia z Fundacją Brata Alberta współpracującą z osobami niepełnosprawnymi, ale ja ich tak nie kategoryzuję. To są moi cudowni przyjaciele.

Anna Dymna powiedziała kiedyś, ze dzięki pracy z osobami niepełnosprawnymi uczy się na nowo człowieczeństwa…

To prawda. Ania często cytuje ks. Twardowskiego, ja też po niego sięgam i jeden z moich ulubionych cytatów mówi, że gdyby każdy z nas miał to samo, nikt nikomu nie byłby potrzebny. A jesteśmy po to, by się nawzajem pięknie uzupełniać.

Każde wydarzenie jest zupełnie inne, w innym towarzystwie, z innymi ludźmi. To pokapuje pełne spektrum naszego świata, które często jest niełatwe, dużo w nim zła, ale potrafi też być przepiękne i wzruszające. Czasem słońca nie widać, to jednak nie znaczy, że go nie ma. Ja zawsze mówię – niech żyje życie i jestem przekonana, że najlepsze dopiero przed nami.

Dzieci są takie jakie powinny być: radosne, uśmiechnięte pełne energii i marzeń. Na próbie z każdym się przywitałam osobiście, choć polowy imion nie pamiętam. Cieszę się, że tylu młodych kocha muzykę, I to przepiękne przenikanie się pokoleń – na scenie wszyscy są pięknie zgrani.

To naprawdę niesamowite się, że macie takie inicjatywy. Cieszę się, że trafiam na ludzi, którym się chce, mają siłę, a choćby i nie mieli to zbierają się w sobie by być motorem i inspiracją dla innych. Uniejow jest tego dobitnym przykładem – 9 lat to ogromne osiągnięcie.

Jestem pod wrażeniem zarówno występu jak również publiczności – jej frekwencji i uczestnictwa. To niesamowite jak kultura łączy ludzi. Gdy o tym myślę, przychodzi mi na myśl jedna z moich piosenek, która mówi:

Spotkanie otwiera oczy
Bo w spotkaniu jest Duch
Mowa z serca do serca
Przesmyk mknący światła
Pomiędzy okiem i okiem
A mknieniem tym jest Duch.

W dniu dzisiejszym na uniejowskim zamku odbywa się posiedzenie Zarządu Związku Miast Polskich. Z tego tytułu gościmy w Uniejowie przedstawicieli ponad dwudziestu samorządów.

Związek Miast Polskich to najstarsza polska organizacja samorządowa o tradycji sięgającej czasów II Rzeczpospolitej. Obecnie jest największą tego typu organizacją w Polsce, skupiającą ponad 350 miast, w których mieszka ponad 78% miejskiej ludności kraju. ZMP jest stowarzyszeniem mającym na celu wspieranie idei samorządu terytorialnego oraz dążenie do gospodarczego i społeczno-kulturalnego rozwoju miast. Członkiem Związku jest również Uniejów.

W programie dzisiejszego posiedzenia Zarządu Miast Polskich członkowie opiniują projekty ustaw i rozporządzeń oraz podejmują istotne kwestie z punktu widzenia funkcjonowania samorządów.

Obradom przewodniczy Zygmunt Frankiewicz – Prezes ZMP (w latach 1993–2019 prezydent Gliwic, senator X kadencji). W imieniu gospodarza gości przywitał Zastępca Burmistrza Uniejowa – Mirosław Madajski.

(AZ)